jueves, 28 de abril de 2011

Si, Dummy.

Otra vez, ni siquiera se por que me molesto en escribir algo que nadie leerá nunca. Supongo que para el propio desahogo , y, para mantener la esperanza de, que quizás, algún día te apetezca leer lo que escribo.

¿Quieres saber el por qué del título?
Ni si quiera se que contestarte. Sabes que me gustó mucho ese disco, aunque no es sólo la música la que me guía a ponerlo aquí, si no que, sabes tan bien como yo, que hay una historia bastante interesante detrás. Buenas noches.

viernes, 22 de abril de 2011

.

Per això mai vaig acabar d’entendre perquè em va triar a mi per viure aquella escena única de la que no volia que cap malaltia la privés. Esperava que ho fes amb qualsevol altra persona que s’estimés de veritat o amb algú amb qui tingués molta confiança o fins i tot amb algú que tingués la més mínima experiència en aquest tema. Se’m van passar pel cap mil tipus de persones amb raons de sobra per a fer-ho avanç que amb mi. Per tant vaig deixar-ho córrer, sabent que si la explicació no era ella qui me la donava, no acabaria mai de satisfer la meua ansiosa inquietud.

Es bonito estar con mi amor, y también contigo.

Nunca dejarás de sorprenderme. Me has sacado de mi locura, y me has metido en la tuya propia. Me has hecho soñar cosas que nunca antes había soñado. Me has hecho más fuerte y más inteligente (aunque lo pongas en duda). Me has enseñado, sin enterarte, a verlo todo de otra forma.
No puedo hacer otra cosa que darte las gracias.
¡Y qué vivan los chalados!

miércoles, 20 de abril de 2011

El amor.

En 1924 un médico llamado François Boisent enumeró, una a una, todas las anomalías físicas y mentales que se producen cuando una persona se enamora.
Al principio afirmaba Boisent que el enamoramiento tiene numerosas similitudes con procesos gripales: estado febril, dilatacion de pupilas, palpitaciones, sudoración, temperatura alta y disminución de pensamiento periférico.
El mal de amores cursa los primeros días como un catarro, pero a lo bestia, hasta que el paciente se habitua a la presencia de la persona amada. Después, los síntomas en lugar de remitir como sucede en los procesos gripales, se multiplican. El enamorado pierde el apetito, pasa las noches en vela, con gran ansiedad, y se entrega al aislamiento y la soledad. Y aunque el paciente sabe lo que le está pasando, no hay antibiótico ni anti-gripal que lo alivie. La vida sin la persona amada se convierte entonces en un infierno. En función del organismo afectado, su período de recuperación puede ser de unos días, o convertirse en una enfermedad crónica, un desasosiego para toda la vida.

lunes, 18 de abril de 2011

Silencios que son respuestas. Respuestas que son silencios.

Otra vez, me he vuelto a equivocar. Lo veia venir, pero mantuve las esperanzas necesarias para seguir como si nada hubiera pasado. Odio la bipolaridad, de verdad que la odio.
Chalado.

sábado, 16 de abril de 2011

Dime que no puedo hacerlo, y tendré un motivo más para intentarlo.

Hoy me siento más fuerte que nunca. No se si es , por sincerarme y hablar de los problemas, en lugar de guardármelos para mí. Creo que me sienta genial estar contigo.
Espero que esta sensación de superación me vuelva más a menudo.
Gracias al mundo. Gracias a tí.

¿Te duermo?

"Quiero que estemos abrazados, hablando seis horas, y que parezca que solo hayan pasado dos."

miércoles, 13 de abril de 2011

Sueños. De nuevo.

Hola una vez más. Hoy escribo solemnemente, sin saber bien ni que decir. Hace varios días que me estoy planteando que hacer conmigo misma, ya que no se si odiarme o quererme.


Eso mismo me pasa contigo, J*. No se si odiarte, o quererte. Hay días que pienso que el mundo contigo, no puede ser más perfecto, aunque, hay otros, en los que me dan ganas de matarte (literalmente). Sacas lo mejor y lo peor de mi. Me inspiras demasiada confianza, y , como ya te dije, no se si eso es bueno o malo. Haces que me líe. Haces que sueñe. Haces que tenga miedo de ti. Haces que me sienta extraña. Haces que sea sincera. Haces que me sienta yo. Haces que me vuelva esa sensación que tanto anhelaba, pero que no se si me conviene...
Al fin y al cabo, decides tú, ¿No?


PD: Me molesta escribir sobre ti. Ni siquiera se por qué lo hago.